Vrienden

Dinsdag onze lieve vrienden uit Aruba weer gezien. Wij zijn alweer 6 jaar terug in Nederland maar zij wonen er alweer 10 jaar. Ze denken er over om weer terug te komen. Hun zoon van 11 moet straks naar de middelbare school en ze willen dat hij dat in Nederland volgt. Een hele moeilijke beslissing. Je moet je huis verkopen, een nieuwe baan hier zoeken, een huis, weer een nieuw leven... Toen wij 6 jaar geleden die beslissing namen na bijna 5 jaar Aruba was dat ook moeilijk. We zijn er heen gegaan met een 3 jaren contract, je weet pas heel kort van te voren of dat contract verlengd wordt, gaan we weg of niet. Gelukkig werd het contract verlengd voor 1 jaar, we wilden ook nog niet terug. Na dat jaar weer een verlenging. Als we nu terug gaan dan niet naar Nederland maar naar Zuid-Frankrijk of zo. Alles behalve Nederland. Nu alweer 6 jaar terug... in Nederland. Je voelt je toch op een of andere manier het lekkerst daar waar je roots liggen, waar iedereen je kent, je dezelfde taal spreekt met alle nuances en details. Maar het blijft onrustig, het blijft kriebelen. Waar gaan we heen? Australië, Nice, Barcelona, Barbados? Of gewoon lekker in MB? Om straks met onze lieve vrienden lekker bij Aloha in Wijk aan Zee op het strand te zitten. Ook leuk!

Kaarten

De kaarten van de Blauwe Cactus zijn nu ook te koop via Kaartje2go!

Sluip Sliep Uit

BBQ

Onze barbecue op Aruba

Onze barbecue in MB

Lief

Van Suus gekregen...

Afdeling Knip & Plak

Leuk voor in de boom!

Lekker gillen

In ons kleine dorpje wordt er één keer in de zoveel tijd een kinderavond georganiseerd. Vrijdagavond was het de beurt aan Suus en mij om die kleine mensjes een leuke avond te geven. Kerstversiering maken was de opdracht. Hmmm, een aantal jongens gaven de voorkeur om lekker thuis te blijven. Knutselen ja dûh, echt niet. Toch nog 11 kinderen binnen. Eerst rennen, gillen, rennen, gillen en nog maar een beetje gillen. Gymzaal in, gymzaal uit, ok, kappen en zitten! Wat gaan we doen? Wat moet ik doen? Hoe doe ik dat? Maar we kregen ze stil. Ander-en-half uur hebben ze met de tong tussen hun lippen zitten knippen en plakken. En mooi dat alles werd!

Mopper

Gisteren een tijdje in de wachtkamer van een ziekenhuis doorgebracht. Niet voor mezelf maar als support. Half uur te vroeg aanwezig, half uur te laat geholpen, half uur bij arts. Ik dus ander-en-half uur in deze wachtkamer. Voor me een muur, naast me de balie van de assistente/secretaresse/telefoniste. Ik weet wel dat sommige mensen het niet prettig vinden op hun werk maar dit was toch wel heel opmerkzaam. De assistente/secretaresse/telefoniste heeft die ander-en-half uur alleen maar gemopperd. Niet een beetje in zichzelf mopperen omdat je gewoon met je verkeerde been uit bed bent gestapt maar echt stevig doormopperen. Ze had het héél erg druk, er ging héél erg veel fout, er werd héél erg weinig geluisterd. En had vooral ook wel eens tijd voor zichzelf nodig, dus als zij even tijd voor zich zelf nam en de rij voor haar balie lengde en de telefoon bleef rinkelen, was dat een reden om toch wel weer even te mopperen. Best vermoeiend zo'n ander-en-half uur in een wachtkamer. Ik werd er een beetje mopperig van, wat weer een beetje stom was want ik had niets om op te mopperen.

Verrassing!

Gisteren natuurlijk weer Sinterklaas op school. Al weken lang wordt er gevraagd wanneer we nu eindelijk eens die surprise gaan maken. We? Ja, We! Ideeën zijn er gelukkig al. En dan doen we dit... en maken het zus... en plakken het zo... En dit is het resultaat voor een actrice in de dop.

Brrr...

Hoe komt het dat op de, tot nu toe, koudste dag van het jaar de cv-ketel ermee kapt? Gisteravond snel nog hout halen om de kachtel op te stoken, kinderen geïnstalleerd met dekbedden op de bank, ga maar lekker slapen. Vanmorgen vroeg kachel weer van vers hout voorzien. Gelukkig komt om half 11 de loodgieter, is nu onderdelen halen, ik hoop, ik hoop... dat ie ze vindt en het probleem oplost. Wat zijn we zonder cv?